Λεονάρδος ο Χίος

(Χίος 1395/6 – 1482). Λόγιος και κληρικός. Αρχικά έγινε μοναχός και έπειτα με δαπάνες των προυχόντων της Χίου, Ιουστινιανών, σπούδασε στην Πάντοβα της Ιταλίας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του δίδαξε θεολογία στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και, όταν επέστρεψε στη Χίο, χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης (1444), αντικαθιστώντας τον Δωρόθεο που είχε πεθάνει. Το 1452 ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμμετάσχει στις προσπάθειες που καταβάλλονταν εκείνη την εποχή για την ένωση των δύο Εκκλησιών και τον επόμενο χρόνο έζησε τα συνταρακτικά γεγονότα της Άλωσης, τα οποία και κατέγραψε όταν επέστρεψε στην πατρίδα του. Μετά την κατάληψη της Λέσβου από τους Τούρκους αιχμαλωτίστηκε αλλά το 1463 απελευθερώθηκε. Υπήρξε φανατικός καθολικός και καταπολέμησε με πάθος όσους θεωρούσε σχισματικούς. Έγραψε διάφορα έργα, τα κυριότερα από τα οποία τιτλοφορούνται Sermo dum esset lector Januensis conventus praedicatorum, Historia Constantinopolis a Turco expugnata και De Lesbo a Turcis capta epistola Pio Papae II missa.